نیروی دریایی آمریکا دوربین هایی را روی دلفین ها نصب کرد تا در خصوص فعالیت هایشان تحقیق انجام بدهد
به گزارش وبلاگ بایجانی، نیروی دریایی ایالات متحده دوربین هایی را به دلفین های خود که برای یاری به شناسایی مین های زیردریایی و محافظت از انبارهای هسته ای آمریکا آموزش دیده اند، بسته، سپس به آن ها اجازه داده تا آزادانه در خلیج سن دیگو بچرخند.
در فیلمی که گرفته شده صدای کلیک ها و جیغ های شادی بخش، قابل توجه است.
این پستانداران دریایی باهوش در تعقیب و گریز های هیجان انگیز خود حتی مار های دریایی سمی را هدف قرار دادند و شکار کردند که مورد توجه محققان قرار گرفته است.
این دوربین ها که به شش دلفین پوزه بطری (Tursiops truncatus) متعلق به بنیاد ملی پستانداران دریایی ایالات متحده (NMMF) بسته شده اند، شش ماه فیلم و صدا ضبط کردند و بینش جدیدی را در خصوص راهبردها و ارتباطهای حین شکار این پستانداران با هم به ما ارائه داده اند.
تجهیزات ضبط در پشت یا پهلو های آن ها قرار می گرفت و مناظری عجیب و غریب چشم و دهان آن ها را نشان می داد.
محققان نوشته اند: در حین شکار دلفین ها، آن ها تقریباً دائماً در فواصل 20 تا 50 میلی ثانیه کلیک می کردند. با نزدیک شدن به طعمه، فواصل کلیک ها به یک وزوز پایانی و سپس جیغ کوتاه تبدیل می گردد. در تماس با ماهی، وزوز و جیغ تقریباً تا زمانی که ماهی بلعیده شد ثابت می ماند.
دلفین های دوربین دار بیش از 200 نوع ماهی از جمله ماهی باس، غوغا، هالیبوت، بو و لوله ماهی را صید کردند. بو ها اغلب در کوشش های ناامیدانه برای فرار از دست شکارچیان ماهر خود را به هوا پرتاب می کردند.
به نظر می رسد که این دلفین ها از بینایی و صدا برای یافتن طعمه استفاده می نمایند. اما در فاصله دور، دلفین ها همواره از پژواک برای یافتن ماهی استفاده می کردند.
دوربین ها بعلاوه صدای قلب حیوانات را در حالی که به شدت ضربان داشتند، ضبط نموده اند و نشان دادند که آنها مکش گلوی خود برای یاری به بلعیدن طعمه ای که هنوز در حال مبارزه است، استفاده می نمایند.
دلفین ها بیشتر ماهی ها را از کناره های دهان می مکیدند، ماهیچه های گلو منبسط می شد و زبان از جهت خارج می شد. فضای داخلی دهان توسعه می یافت و به ایجاد فشار منفی یاری می کردو ماهیچه های مکنده به آن ها اضافه می شدند.
بعلاوه این فیلم ها نشان دادند که آنها می توانند مارها را بخورند. مثلا یک دلفین هشت مار دریایی شکم زرد بسیار سمی (Hydrophis platurus) را توانست شکار کند و بخورد.پس از خوردن مار های کوچک هیچ نشانه ای از بیماری هم در این دلفین پیدا نشد.
محقق اصلی این تحقیق، سام ریدوی، اخیراً در سن 86 سالگی درگذشت و میراث غنی از تحقیقات را پشت سر گذاشت.
این تحقیق در PLOS ONE منتشر شده.
منبع: یک پزشک