بودجه سینمای کودک کجا خرج می گردد؟ - وبلاگ بایجانی

به گزارش وبلاگ بایجانی، امیر مشهدی عباس کارگردان سینمای ایران درباره تازه ترین فعالیت های خود گفت: 2 طرح را از سال گذشته به بنیاد سینمایی فارابی و صندوق پروانه برای حضور در جشنواره فیلم کودک ارائه نموده بودیم و هنوز منتظر پاسخ هستیم. 2 طرح داشتیم و قرار بود با فارابی به توافق برسیم که کدام یک را می توانیم به فراوری برسانیم، اما بعد از چند ماه هنوز اعلام نظر ننموده اند.

به گزارش مهر، وی ادامه داد: با توجه به تأخیر افتاده برای اعلام آثار مورد حمایت، بعید می دانم دیگر فرصت فراوری برای جشنواره کودک را داشته باشیم چرا که به صورت قطعی انتها مرداد را به عنوان آخرین مهلت ثبت نام آثار اعلام نموده اند.

این کارگردان در شرح طرح های ارائه شده خود گفت: یک فیلمنامه به نام اخمالوخان را آماده کار دارم و عنوان طرح دیگر هم اتاق فرار بود که مربوط به گروه سنی نوجوان می شد. هنوز هم در انتظار اعلام نظر فارابی هستیم و اگر همین الان هم هر کدام را تأیید نمایند، متأسفانه دیگر زمانی برای رساندن این آثار به جشنواره کودک نداریم.

مشهدی عباس درباره خاتمه فیلم قبلی خود با نام دوچ که پیش تر در جشنواره کودک رونمایی شده بود نیز عنوان نمود: این فیلم در جشنواره کودک سال 97 حضور داشت. کانون پرورش فکری بچه ها و نوجوانان در آن مقطع با همکاری فارابی چند فیلم را به خاتمه رساندند که علاوه بر دوچ فیلم هایی مانند ضربه فنی و یدو هم در همین قالب به فراوری رسید. بعد از آنکه اکران ضربه فنی با موفقیت روبرو نشد، کانون تصمیم گرفت 2 کار دیگر را به تلویزیون بفروشد که در سال 98 این رخ داد و هر 2 فیلم به پخش تلویزیونی رسیدند و اکران نشدند.

وی اضافه نمود: واقعیت، اما این است که فیلم ضربه فنی در زمان اکران، پخش مناسبی نداشت و افرادی فیلم را اکران کردند که برنامه مناسبی برای آن نداشتند. البته نمی خواهم یک طرفه به قاضی بروم، اما وقتی ارگان ها و نهاد ها در حساب و کتاب مالی کم و کسری می آورند، گاهی سراغ تهاتر می روند و در همین فرآیند هم یدو و دوچ هر 2 به تلویزیون واگذار شدند.

این کارگردان سینمای کودک در انتها با اشاره مجدد به 2 فیلمنامه ای که در انتظار فراوری دارد، یادآور شد: شرایط فراوری و اکران امروز در سینمای ایران به گونه ای است که برای ساخت فیلم کودک و نوجوان یا دولت باید حمایت کند یا سرمایه گذار توانمند پای کار بیاید. فیلمسازان این حوزه معمولاً سرمایه های شخصی آن چنانی ندارند که بتوانند مستقلاً فیلم بسازند و بعد هم منتظر بنشینند که آیا فرصت اکران پیدا می نمایند یا نه! در این شرایط دولت هم از ما پشتیبانی نمی کند و نمی دانیم بودجه هایی که به نام سینمای کودک و حمایت از فیلم های بچه ها تخصیص داده می گردد، کجا خرج می گردد.