بهبود فعالیت مغز با گوش کردن به موسیقی - وبلاگ بایجانی

به گزارش وبلاگ بایجانی، پژوهشگران در مطالعه ای نو به آنالیز اثر شنیدن موسیقی بر مغز به عنوان راهی بالقوه برای کاهش سرعت پیشرفت زوال عقل پرداختند و به نتایج امیدوارکننده ای دست یافتند.

به گزارش وبلاگ بایجانی ، ایسنا، به نقل از نیواطلس گزارش داده، پژوهش نو به رهبری سایک لویی (Psyche Loui) از آزمایشگاه موسیقی و دینامیک عصبی دانشگاه نورث ایسترن (Northeastern) آمریکا، به دو سوال اساسی در مورد تاثیر موسیقی بر مغز پاسخ می دهد. چگونه یک برنامه موسیقی درمانی کنترل شده هشت هفته ای بر فعالیت و اتصال بین نواحی شنوایی و پاداش در مغز اثر می گذارد و آیا تاثیرات سودمند موسیقی درمانی، زمانی که آهنگ ها به وسیله خود فرد انتخاب شود، تقویت می شود یا خیر؟

پژوهشگران برای پاسخ به این سؤال ها، گروه کوچکی از سالمندان سالم از نظر شناختی را مورد آنالیز قرار دادند. هر داوطلب با همراهی یک موسیقی درمانگر، دو لیست پخش موسیقی تهیه کرد که یکی از آن ها انرژی بخش و دیگری آرام بخش نام گرفت.

این گروه موظف بودند در طول هشت هفته، هر روز به مدت یک ساعت به موسیقی های این دو مجموعه گوش دهند و از هر داوطلب خواسته شد که هنگام گوش کردن به موسیقی ها، به حالت ها، احساسات و خاطرات خود توجه کند و این کار، صرفاً پخش آهنگ ها در پس زمینه در حین انجام کارهای روزانه نباشد.

داوطلبان در این پژوهش به 24 قطعه صوتی مختلف گوش دادند. شش مورد از این موارد به وسیله خود شرکت کننده انتخاب شدند، در حالی که بقیه قطعات موسیقی در ژانرهای مختلف به وسیله محققان انتخاب شدند. در ابتدا و انتهای مطالعه، هر یک از شرکت کنندگان مورد تصویربرداری مغز قرار گرفتند.

یافته های این تیم تحقیقاتی نشان داده است که گوش دادن به موسیقی برای مدت هشت هفته منجر به افزایش اتصال در بعضی از منطقه ها کلیدی مغز شده است.

لویی در مورد نتایج به دست آمده گفت: ما شاهد تغییراتی در اتصال شنوایی به سیستم پاداش مغز بودیم، به ویژه اتصال بین شبکه شنوایی و قشر پیش پیشانی داخلی مغز پس از این مطالعه افزایش یافت. این اولین باری است که تاثیر مثبت موسیقی بر بهبود اتصال میان شبکه های خاص مغزی در یک مطالعه تعیین می شود.

نوترین مطالب

افزایش خطر افسردگی با مصرف آنتی بیوتیک

احتمال زوال عقل با کم کاری تیروئید بیشتر می شود

با یک اسکن ساده از خطر زوال عقل آگاه شوید

افسردگی پس از زایمان برای پدران هم رخ می دهد!

از نقطه نظر بالینی، این یافته ها هیجان انگیز هستند، زیرا کاهش اتصال و فعالیت در قشر پیش پیشانی داخلی در تعدادی از بیماری های تخریب کننده عصبی، و بعلاوه بیماری های روانپزشکی مانند اسکیزوفرنی و افسردگی دیده می شود.

یافته اصلی دیگر در این پژوهش این بود که موسیقی انتخابی در مقایسه با سایر انواع موسیقی ناآشنا در درگیر کردن این مسیرهای مغزی بسیار مؤثرتر بوده اند. لویی تأکید کرد، به نظر می رسد مؤثرترین موسیقی، آن دسته ای باشد که به سال های جوانی شرکت کننده برمی شود. از شرکت کنندگان خواستیم که در حین انجام اسکن مغزی به حدود یک سوم از موسیقی های انتخاب شده خودشان و دو سوم موسیقی های انتخاب شده به وسیله پژوهشگران را گوش دهند، به طوری که بتوانیم فعالیت مغز را بین موسیقی های انتخاب شده به وسیله آن ها و موسیقی های دیگر مقایسه کنیم.

لویی گفت: متوجه شدیم که موسیقی هایی که شرکت کنندگان انتخاب نموده بودند، در درگیر کردن مغز بسیار موثرتر است. یک نکته کلیدی در این پژوهش این است که نمی توان یک استراتژی یکسان برای موسیقی درمانی برای همه در نظر گرفت؛ بنابراین گوش دادن به موسیقی مورد علاقه مهم است، اما آنچه که این پژوهش نمی تواند به آن پاسخ دهد این است که موسیقی درمانی دقیقاً چگونه می تواند به عنوان درمان برای بیماران مبتلا به زوال عقل از نظر بالینی موثر باشد.

پژوهش مشابهی که سال گذشته به وسیله پژوهشگران دانشگاه تورنتو منتشر شد، به آنالیز تاثیر موسیقی بر بیماران مبتلا به آلزایمر با زوال شناختی در مراحل اولیه پرداخت. این یک مطالعه کوچک بود و تأثیر سه هفته گوش دادن به موسیقی را بین نوازندگان و غیر موسیقیدانان مقایسه کرد.

در حالی که فعالیت مغزی در شرکت کنندگانی که سابقه نواختن ساز داشتند کمی با دیگران متفاوت بود، اما علائم تعیینی از بهبود شناختی در هر دو گروه پس از سه هفته موسیقی درمانی مشاهده شد. مایکل تاوت (Michael Thaut)، نویسنده ارشد این پژوهش می گوید که گوش دادن به موسیقی های آشنا در سنین بالاتر را می توان به نوعی، باشگاهی برای مغز در نظر گرفت.

البته برای گفتن اینکه گوش دادن به موسیقی می تواند به مبارزه با تخریب عصبی مرتبط با بیماری هایی مانند آلزایمر یاری کند، هنوز زود است. با این حال، لویی در پی این است که ببیند آیا می توان موارد دیگری را برای بهبود اثرگذاری بر مغز به این فرآیند افزود یا خیر.

نتایج این پژوهش نو در مجله Scientific Reports منتشر شده است.