اکوتوریسم در ایران

به گزارش وبلاگ بایجانی، بسیاری از صاحب نظران بر این اعتقادند که ایران از نظر دارا بودن جاذبه های گوناگون طبیعی جزو کشورهای طراز اول دنیا می باشد. این بدان معنا نیست که مثلاً هیچ کشوری کوه ها، جنگل ها، کویرها، دریاچه ها و ... ما را ندارند، بلکه خاص بودن این جاذبه ها و یا اقلیم ها در این است که دو اقلیم متفاوت در فاصله نزدیکی از هم قرار دارند. به عنوان مثال در ایران در یک روز صبح می توانید روی برف اسکی کنید و بعد از ظهر روی آب اسکی و شنا کنید یا در زمستان در

اکوتوریسم در ایران

اکوتوریسم در ایران

بسیاری از صاحب نظران بر این اعتقادند که ایران از نظر دارا بودن جاذبه های گوناگون طبیعی جزو کشورهای طراز اول دنیا می باشد. این بدان معنا نیست که مثلاً هیچ کشوری کوه ها، جنگل ها، کویرها، دریاچه ها و ... ما را ندارند، بلکه خاص بودن این جاذبه ها و یا اقلیم ها در این است که دو اقلیم متفاوت در فاصله نزدیکی از هم قرار دارند. به عنوان مثال در ایران در یک روز صبح می توانید روی برف اسکی کنید و بعد از ظهر روی آب اسکی و شنا کنید یا در زمستان در پیست اسکی سیرچ (کرمان) اسکی کنید و 50-40 کیلومتر آن طرف تر در کویر لوت در منطقه شهداد در میان کلوت ها و در دمای بالای 35 درجه به تفرج بپردازید. بنابراین وجود جاذبه های متنوع طبیعی در ایران و از طرف دیگر حسی در انسانها برای بازگشت به اصل و ریشه یعنی طبیعت وجود دارد و توسعه شهرنشینی که ما را از خود و اصلمان دور نموده است، علت و سبب بسیارخوبی است تا گل گشتی در طبیعت داشته باشیم.

تعریف طبیعت گردی:

در تعریف عام سفر به دل طبیعت را می توان طبیعت گردی نامید ولی سازمان های دنیای متولی گردشگری و به ویژه طبیعت گردی مثل جامعه دنیای اکوتوریسم TIES (The International Ecotourist Society) تعریف خاص تری برای اکوتوریسم یا طبیعت گردی ارائه می دهند: اکوتوریسم سفری است مسؤلانه به منطقه ها طبیعی که در آن محیط زیست حفظ و بر رفاه مردم بومی تأکید می گردد.

بنابراین، با رفتن به طبیعت می بایست حداقل اثر منفی را بر آن بگذاریم. بدین جهت باید در سفرهای اکوتوریستی یا طبیعت گردی یادمان باشد که: - قبل از سفر اطلاعات لازم را درباره شرایط فرهنگی و محیط زیست منطقه مورد بازدید و توانایی ها و تهدیدهای طبیعت آنجا را کسب کنیم. در خصوص خصوصیات جغرافیایی، اجتماعی و سیاسی نیز اطلاعات قبلی داشته باشیم.

- به فرهنگ بومی و هنجارهای مورد قبول آن احترام بگذاریم.

- ظرفیت منطقه و تعداد بازدیدکنندگان را برای عدم آسیب به طبیعت در نظر بگیریم.

- آب را آلوده نکنیم.

- تا حد امکان از برپا کردن آتش پرهیز کنیم یا از حداقل هیزم استفاده کنیم و در وهله اول سعی نماییم که هیزم را از عواملی محلی خریداری کنیم. برای گرم کردن غذا از اجاقی که از محل زندگی خود آورده استفاده کنیم و برای طبخ کباب نیز ذغال از شهر خریداری و همراه داشته باشیم.

- از ایجاد سر و صدا در طبیعت خودداری کنیم و محل آرامش دیگران و آشفتگی حیات وحش نشویم.

- از چیدن گل شاخه های درختان و اصولاً نمونه برداری از طبیعت پرهیز کنیم و به جای آن می توانیم با عکاسی همه را در لذتی که از تماشا آن نمونه بردیم شرکت کنیم.

- اگر با گروه یا تور سفر می کنیم حتماً تابع راهنما و یا سرپرست گروه باشیم.

- در مسیرهای حرکت از مسیرهای پاکوب استفاده کنیم و به پوشش گیاهی منطقه، حشرات و پرندگان آسیب نرسانیم.

- بدون اجازه وارد حریم خصوصی افراد محلی (باغها و...) نشویم.

- بدون اجازه از مردم بومی عکس نگیریم.

- پوشش افراد مناسب با شئون اجتماعی منطقه مورد بازدید باشد.

- در مصرف منابع انرژی (آب و برق و..) صرفه جویی کنیم.

- حداقل زباله را فراوری کنیم و زباله های ایجاد شده را با خود برگردانیم و به اولین سیستم جمع آوری زباله سر راه بسپاریم.

- تا حد امکان برنامه بازیافت مواد را رعایت کنیم.

- برای یاری به جامعه محلی و مردم از محصولات و صنایع دستی آنان خریداری کنیم ولی توجه کنیم از خرید محصولاتی که از حیوانات و گیاهان در خطر انقراض تهیه می گردد، اجتناب کنیم.

- قبل از هر سفر اکوتوریستی حتماً آب و هوای منطقه را مورد آنالیز قرار دهیم تا امکانات و تجهیزات مناسب همراه ببریم.

حال در صورتی که به موارد فوق الذکر توانستیم پای بند شویم و یا اینکه سعی نمودیم در این زمینه تمرین کنیم، واجد شرایط قدم نهادن به طبیعت بی بدیل ایران خواهیم بود. از شماره های آینده از شما دعوت می کنیم با ما همراه باشید تا ایران زمین را سیر کنیم.

منبع:راه زندگی- ش 286

منبع: راسخون

به "اکوتوریسم در ایران" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "اکوتوریسم در ایران"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید